درآمد پزشکان عمومی و متخصص در سال ۱۴۰۴

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

1. امین گفت:

   ۱۴۰۴-۰۶-۲۰ در ۱۸:۰۷

   محاسبات شما کاملا اشتباه است.
   کاملا دارید با تعصب به نفع پزشک محاسبات را گزارش میکنید.
   ویزیت پزشک ماهانه ۱۰۰ نفر؟
   الان شما درمانگاه مراجعه کنید میبینید پزشک روزی حداقل ۵۰ بیمار را ویزیت میکند!
   البته قابل ذکر هست که وضع پزشکان عمومی تازه کار و طرحی خوب نیست. ولی در آینده با کسب تجربه بیشتر و یا خواندن تخصص، وضعشان بهتر خواهد شد.

   پاسخ
   1. ایران تلنت گفت:

      ۱۴۰۴-۰۶-۲۳ در ۱۳:۰۹

      امین عزیز سلام
      ضمن تشکر بابت زمانی که برای مطالعه و کامنت گذاشتید؛ اعدادی که به آن اشاره می‌کنید، در جدول موردنظر به‌عنوان مثال قرار داده شده‌اند و طبیعتا این اعداد از پزشکی به پزشک دیگر متفاوت خواهد بود.

      پاسخ
   2. Soren گفت:

      ۱۴۰۴-۰۷-۲۷ در ۱۳:۲۳

      آره باهوش
      تو درمونگاها مراجعین زیادند و نه مطب پزشک عمومی وگرنه دیوانه نبود بره پزشک زیر دست یه نفر دیگه کار کنه
      در ضمن پزشکان تو درمانگاه ها که حقوقشون برابر ویزیت نیست که
      30 تا ۴۰ درصد بهشون میدن که اونم اکثر درمانگاها بعد ۳ ماه حقوق یک ماهشونو کلا میخورند

      پاسخ
2. پیمان گفت:

   ۱۴۰۴-۰۷-۲۵ در ۰۱:۲۰

   اهااا چقدر پزشکا بدبختن درآمدشون از کارگرا کمتره،

   پاسخ
3. شاهین گفت:

   ۱۴۰۴-۰۸-۰۷ در ۲۳:۱۹

   در کشورهای جهان سوم (که البته دیگه نمی‌شه گفت در حال توسعه، چون هیچ اراده‌ای برای رشد نیست!)، به دلیل محرومیت‌های متنوع، ارزش غذایی ناچیز محصولات، انواع بیماری‌ها و دارونماها، فرهنگ ضعیف، کمبود امکانات، تحصیلات گران، دانش کم و… خیلی بیشتر در معرض بیماری‌ها هستیم و بالتبع، بهشت پزشکان هست و درآمد از درد و رنج مردم!
   پس این اعداد نه روایی (تعمیم) دارند و نه پایایی (اعتبار). الآن حقوق من کارمند از یک پزشک حتی فوق تخصص هم بیشتره! ای‌کاش با ارقام صحیح و واقعی نگاشته می‌شد.
   از طرفی عنوان می‌کنید درآمد پزشکان در خارج از کشور و در یک جامعه رشدیافته، مالیات سنگین، عدالت اجتماعی، رفاه عمومی و در کل در شرایط مناسب از ۱۲۰ الی ۸۰۰ هزار دلاره!
   از این جهت که فرزند بنده به دیتای شما استناد کرده و موجب دلسردی، دلزدگی و نومیدی از رشته پزشکی شده!
   دور و بر ما هم تا چشم کار می‌کنه پزشکان عزیز صاحب و مالک شهر هستند و به هرچی که خواستند هم رسیدند که البته زحمتش رو کشیدن، دولت و ملت رو هم که با مالیات تهدید می‌کنن!
   باید بدونید که قانع کردن یک دانش‌آموز نسل جدید از نوع سمپادی چقدر مشکله!

   پاسخ
   1. ایران تلنت گفت:

      ۱۴۰۴-۰۸-۱۰ در ۱۲:۲۰

      شاهین عزیز سلام
      از اینکه وقت گذاشتید و دیدگاهتون رو با ما در میان گذاشتید، سپاسگزاریم. نکاتی که مطرح کردید، کاملا قابل تامل و محترم هستند.
      آمارها و ارقام ذکرشده در این مقاله، بر اساس میانگین داده‌های جمع‌آوری‌شده از کاربران ایران‌تلنت و سایر منابع رسمی بازار کار ایران تهیه شده‌اند و هدف از انتشارشان، ارائه‌ تصویری کلی از وضعیت حقوق و درآمد در مشاغل مختلف است، نه قضاوت یا ارزش‌گذاری درباره‌ هیچ قشری از جامعه. اعداد داخل جداول صرفا براساس ۱۰۰ ویزیت ماهانه محاسبه شده‌اند و حقوق دریافتی از سمت بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در نظر گرفته نشده است، چرا که اعداد و ارقام دقیقی در دست نیست.

      بدیهی است که عوامل متعددی مانند موقعیت جغرافیایی، نوع تخصص، سابقه، محیط کاری و حتی شرایط اقتصادی می‌توانند باعث تفاوت‌های زیادی در درآمد واقعی افراد باشند.
      نقد شما درباره‌ شرایط کلان اقتصادی و تاثیر آن بر مسیر تحصیلی و شغلی نسل جدید را نیز درک می‌کنیم و حتما در به‌روزرسانی‌های بعدی داده‌ها، تلاش می‌کنیم این تفاوت‌ها را دقیق‌تر بازتاب دهیم.

      از همراهی شما خوشحالیم و امیدواریم همچنان با نظرات سازنده‌تان به ما کمک کنید تا محتوای دقیق‌تر و واقع‌گرایانه‌تری تولید کنیم.

      پاسخ
   2. پارسا گفت:

      ۱۴۰۴-۰۸-۲۹ در ۱۰:۳۹

      بنده به عنوان متخصص قلب و عروق، وظیفه خود می‌دانم تجربه‌هایی را که طی سال‌ها از دوستان پزشک عمومی و متخصص و نیز از مسیر حرفه‌ای خودم کسب کرده‌ام، با دانش‌آموزان و جوانانی که به آینده پزشکی فکر می‌کنند، در میان بگذارم.
      واقعیت این است که مهاجرت برای پزشکان اغلب کاملاً به‌صرفه است. بسیاری از همکاران ما پس از چند سال تجربه در ایران، با مهاجرت به کشورهایی مانند عمان، قطر، بحرین، کویت، امارات، استرالیا، انگلستان یا آلمان، طی حدود پنج تا شش سال سرمایه‌ای بسیار قابل‌توجه به دست می‌آورند. به‌گونه‌ای که در بازگشت به ایران قادرند کلینیک شخصی، سرمایه‌گذاری‌های پایدار و امکاناتی فراهم کنند که شاید در مسیر معمول داخلی دهه‌ها طول بکشد.
      البته مسیر آمریکا و کانادا دشوارتر است و معمولاً نیازمند گذراندن دوره‌های تخصصی از صفر در همان کشورهاست.

      خود مدرک پزشکی—حتی پیش از تخصص—ارزش مهاجرتی بالایی دارد و برای کشورهای زیادی پذیرفته است؛ هرچند معمولاً نیازمند آزمون‌ یا دوره‌های کوتاه‌مدت تکمیلی است.

      اما پزشکی فقط «حقوق بالا» نیست.
      زندگی پزشک بیشتر در محیط‌های آکادمیک، درمانی، ورزشی و مطالعاتی می‌گذرد. اگر پزشک درآمد بالاتری می‌خواهد، اغلب برای رفاه خانواده‌اش است، نه تجمل‌گرایی. شخصاً طی این سال‌ها به‌جای شیفت‌های اضافه، تلاش کردم روی مطالعه عمیق، تسلط بر زبان، شرکت در سمینارها، مهارت‌های مالی و ورزش تمرکز کنم.
      درک کردم که شیفت‌های ساعتی پول زیادی تولید نمی‌کنند؛ اما کسب مهارت و علم، راه‌هایی برای درآمدهای بسیار بیشتر باز می‌کند—گاهی فقط در چند سال.

      امروزه پزشکانی را می‌بینیم که در کنار طبابت، با قرارداد با باشگاه‌های ورزشی، همکاری با شرکت نفت، فعالیت‌های پژوهشی، مستندسازی پزشکی، یا مهارت‌های زبان مسیرهای بسیار پربازدهی برای خود ساخته‌اند. درآمد متخصصان در برخی کشورها بین ۳۰۰ هزار تا حتی بیش یک میلیون دلار است که پس از مالیات حدود ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار دلار می‌شود.هر چند بااحتساب نوع کشور از نظر اقتصادی و هزینه ها این اعداد نزدیک به هم می شوند.

      حتی پزشکی تعهدی نیز اگر با نگاه بلندمدت دیده شود، می‌تواند ارزش بالایی داشته باشد. مناطق محروم بهترین فرصت برای پژوهش میدانی، تولید مستندهای پزشکی، یادگیری زبان‌هایی مثل عربی یا آلمانی، و رشد واقعی هستند. متأسفانه برخی رسانه‌های سطحی تنها درباره «درآمد پایین» در دوران تعهد صحبت می‌کنند، در حالی که ارزش این تجربه‌ها بسیار فراتر از حقوق ماهانه است.

      پزشکی فقط درباره رفاه نیست. تعداد کمی نیستند از پزشکان انگلیسی که برای تجربه‌های جدید و پژوهش‌های ارزشمند به کشورهایی مثل مصر مهاجرت می‌کنند، فرهنگ‌های جدید را تجربه می‌کنند و سپس با دانش و بلوغ بیشتر به کشور خود بازمی‌گردند.
      پزشکی که زبان کشور مقصد و علم را خوب بلد باشد، در هر کشوری می‌تواند مسیر خود را بسازد.
      در مورد قبولی در آزمون تخصص نیز باید بگویم که کافی است درس‌ها را عمیق و مفهومی بلد باشیم. بسیاری از دوستان من دقیقاً به رشته‌های مورد علاقه‌شان از چشم پزشکی و مغز و اعصاب گرفته تا رادیولوژی و ارتوپدی رسیدند. برخی دیگر مسیر مهاجرت را انتخاب کردند و طی چند سال در کشورهایی مانند استرالیا یا انگلستان دوره تخصص را گذراندند.
      از نظر من انگلستان و امارات از متعادل‌ترین و منطقی‌ترین مقصدهای مهاجرتی برای پزشکان هستند؛ هم از نظر سطح زندگی و هم فرصت‌های شغلی. استرالیا نیز شرایط فوق‌العاده‌ای دارد، به‌ویژه برای پزشکانی که با فاصله زیاد جغرافیایی مشکلی ندارند.
      اما مسیر آمریکا و کانادا معمولاً دشوارتر، طولانی‌تر و پرهزینه‌تر است و به آمادگی بالاتر برای آزمون‌ها نیاز دارد.
      عمان هم برای بسیاری از پزشکان گزینه‌ای جذاب است:
      درآمد مناسب، فاصله بسیار نزدیک، و برعکس دبی، آب‌وهوای بسیار مطلوب‌تر.
      مهاجرت به آمریکا و کاناادا برای تدریس در دانشگاه و پژوهش نسبتا آسان است و پروسه سریعی دارد اما طبابت نه.بسیاری در ایران PHD علوم پایه می گیرند(برای تدریس) سپس به آمریکا مهاجرت می کنند و وارد کار میشوند سپس آنجا تخصص می گیرند .برای هر چیزی راه هست.

      میخوام به دانش آموزان بگویم راه ها فراوانند!! فراوان!! اما فرق است بین پزشکی که مقاله های بین المللی دارد چندین زبان مسلط است به درس ها اشراف دارد و چندین سال در مناطق محروم با تعداد بیمار فراوان طبابت کرده و قدرت بیانش بالاست. با پزشکی که گاها شب امتحانی…با حداقل تلاش و بدون تسلط به زبان طی کرده و در مناطق محروم فعال نبوده و آدااب پزشکی هم نمی داند تهش هم یا خبر خود.کش.ی اش می آید یا واقعا بیکار است.

      پاسخ